İSTANBUL'U SEVMEK

İstanbul'u Sevmek


İstanbul'u Sevmek
Karlı bir İstanbul Akşamında,
İsyan edersin,
Üşürken İstanbul'una.
.
Üzmek istersin,
Üzüldüğünü zannederken,
Gel-Git'ler yaşarsın.
.
Bu son şiirimdir yazarken,
Yazdığın şiirinin altına,
Bilirsin bir sonraki şiir,
Sadece yazılacağı günü beklemektedir,
Umarsızca ve pişkince.
.
Böyledir İstanbul;
Üşütür seni...
.
Birileri sana şiir yazar,
Sen tutarsın, o şiirden alıntı yapar;
Döner İstanbul'a küfredersin,
Rahatlamak adına.
.
Oysa ne sen rahatsındır,
Ne de yaşadığın ve yaşattığın o şehir.
.
Bir iki kadeh atayım dersin,
İstanbul'a inat!
Rakı yudumları gırtlağına takılır.
Olmadık yerde ve zamanda,
Ve de alkollüyken,
Adını haykırdığın ve bağırarak,
"Seni Seviyorum" dediğin,
Adını "İstanbul" koyduğun,
Gelir aklına.
.
Açarsın camı,
Buz gibi boğaz havası,
Yüzünü yalarken,
Minicik avucunla sıktığın karı,
Büyük bir hışımla fırlatırsın;
Boşluğa...
.
Bilirsin ki;
Zordur İstanbul'u sevmek
Bilirsin ki;
Değer...
Sabih Samur 02 Şubat 2010